1307/2019 ΣΤΕ (ΟΛΟΜ) ( 753013)
(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΘΠΔΔ 2019/753)
Δίκη-πιλότος. Δικαστικοί υπάλληλοι και μισθολογικές περικοπές. Από καμία συνταγματική διάταξη ή αρχή δεν κωλύεται, καταρχήν, ο νομοθέτης, εκτιμώντας τις εκάστοτε συνθήκες και λαμβάνοντας υπόψη τη δημοσιονομική κατάσταση της Χώρας, να προβαίνει σε αναμόρφωση του μισθολογίου των δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων, εισάγοντας νέες ρυθμίσεις, οι οποίες υπόκεινται σε οριακό, μόνο, δικαστικό έλεγχο. Τα θεσπισθέντα με τους νόμους 3833/2010, 3845/2010 και 4024/2011 μισθολογικά μέτρα (περικοπές αποδοχών και επιδομάτων) δεν παρίσταντο, καταρχήν, απρόσφορα, και μάλιστα προδήλως, ούτε μη αναγκαία, για την επίτευξη των επιδιωκόμενων σκοπών. Το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης δεν προσδιορίζεται με βάση τις προηγούμενες αποδοχές των ανωτέρω προσώπων, αλλά τις γενικότερα επικρατούσες συνθήκες και σε συνάρτηση με το επίπεδο διαβίωσης του πληθυσμού της Χώρας εν γένει. Τα επιδόματα εορτών και αδείας δεν συνιστούν απόλυτα προνόμια και η κατάργηση τους δικαιολογείται για λόγους γενικού συμφέροντος. Το επίδικο μέτρο της κατάργησης δεν παρίσταται απρόσφορο, και μάλιστα προδήλως, για την επίτευξη των επιδιωκόμενων σκοπών, ούτε μη αναγκαίο. Οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη και μετά την κατάργηση των επίμαχων επιδομάτων, εξασφάλιζαν αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, τόσο σε σχέση με όσους διαβιούσαν στα όρια της φτώχειας όσο και με όσους απασχολούνταν στον ιδιωτικό τομέα με τον κατώτατο βασικό μισθό και ημερομίσθιο. Η διάταξη της περ. 1 της υποπαραγράφου Γ.1 της παρ. Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, με την οποία καταργήθηκαν τα δώρα εορτών και το επίδομα αδείας, δεν αντίκειται στα άρθρα 25 παρ.1, 4 παρ. 5, 25 παρ. 4 του Συντάγματος και 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Αντίθετη μειοψηφία. Απορρίπτεται η αγωγή. Η υπόθεση εισήχθη στην Ολομέλεια κατόπιν της 2626/2018 παραπεμπτικής απόφασης του Στ΄ Τμήματος του ΣτΕ. Όμοια με την αρ. 1308/2019 ΣτΕ (ΟΛΟΜ)
Παρατηρήσεις Πατρίνα Παπαρρηγοπούλου, ΘΠΔΔ 2019, 763.